Liczby losowe w C++

 1. Zgadnij, jaka to liczba

2. Totolotek 

3. Losowanie bez powtórzeń

Pętle w C++

1. ODLICZANIE 

2. PĘTLA IMION

3.BAKTERIE

Instrukcja warunkowa IF

Program Cukierki

 Program Code Block`s pozwolił szybko i sprawnie podzielić cukierki Jasia tak żeby każdy jego kolega dostał po tyle samo. Pozwolił określić również ile cukierków zostanie Jasiowi na wieczór.

Notatka z programowania

 

Kiedy pojawia się problem staramy się go rozwiązać dobierając odpowiednie narzędzie - program komputerowy. Najczęściej korzystamy z systemu operacyjnego, programów użytkowych, oraz programów narzędziowych. 

W programie występuje tzw. kod źródłowy do którego wnętrza nie mamy wglądu. Algorytm wymyślony przez programistów zostaje zapisany w formie programu komputerowego, programiści korzystają przy tym z wybranego języka programowania. 

Programowanie to złożony proces. Bardziej skomplikowane zadania dzieli się na mniejsze części i dla każdej z osobna dobiera się algorytm. W efekcie powstają ogromne projekty informatyczne przy których uczestniczy nieraz duży zasób ludzki, są to nie tylko programiści, ale i projektanci.  

 Rozwiązanie dowolnego problemu dzielimy na następujące etapy : 

1) Przedstawienie zadania

2) Wyszczególnienie danych wejściowych

3) Wyznaczenie celu czyli wynik

4) Wybór odpowiedniego algorytmu

5) Przedstawienie wybranego algorytmu w jednej z postaci:

- schemat blokowy

- opis słowny

- listy kroków

- wybór języka programowania

6) Analiza poprawności zadania  

7) Wykonanie testów dla poszczególnych danych - ocena efektywności przyjętej metody.

Stosowanie instrukcji iteracyjnej for. w językach C++ i Python: 

Aby zapisać algorytm iteracyjny w językach C++ i Python stosujemy instrukcję Iteracyjną for. W tworzonych przez nas programach liczba powtórzeń (Iteracji) będzie z góry określona lub wprowadzona z klawiatury po uruchomieniu programu. 

Stosowanie instrukcji while w językach C++ i Python: 

Działanie pętli while jest takie samo w obydwu językach: najpierw sprawdzany jest warunek, jeśli jest spełniony, to wykona jest lista instrukcji. Wewnątrz bloku lista instrukcja powinna być zawsze umieszczona instrukcja, która zmienia wartość warunku - w przeciwnym wypadku pętla nigdy się nie zakończy. W szczególnej sytuacji, gdy warunek od razu  nie jest spełniony lista instrukcji w ogóle nie zostanie wykonana. Lista instrukcji może zawierać jedną lub wiele instrukcji. 

 

 Stosowanie instrukcji do ... while w języka C++:

W języka C++ występuje instrukcja iteracyjna do... while, którą możemy zastosować w przypadku, gdy nie znamy liczby iteracji. Instrukcje w pętli są wykonane, dopóki warunek jest wykonany. Jeśli warunek jest fałszywy - wykonywania jest kolejna instrukcja. Niezależnie od wartości początkowej warunku, lista instrukcji zostanie wykonana przynajmniej raz. Jako lista instrukcji może wystąpić pojedyncza instrukcja lub więcej instrukcji ujętych w bloku.

 

WIOSNA 2020

Zapraszam do oglądnięcia:



https://youtu.be/TBb3uLAgdeY

Oprogramowanie antywirusowe

Funkcje i możliwości :

• Chroni przed wszystkimi rodzajami złośliwego oprogramowania, tj.: wirusami, zagrożeniami szyfrującymi ransomware, robakami i programami szpiegującymi.
• Program ESET działa niezauważenie dla Ciebie i Twojego komputera, dzięki czemu możesz w pełni korzystać z jego możliwości, grając, pracując czy przeglądając Internet.
• Program blokuje wyskakujące okna i monity systemowe, gdy Ty grasz, oglądasz film lub korzystasz z innej aplikacji w trybie pełnoekranowym.
• Przelewy online pod ochroną
• Regularna kontrola zabezpieczeń domowego routera
• Bezpiecznie gromadź i generuj nowe hasła

Czym różni się wersja darmowa od płatnej :

•  Ograniczone możliwości systemu
• Ograniczona czasowo do 30 dni
• Ograniczone możliwości ochrony
• Podstawowa ochrona systemu 

Zostań w domu

Fotomontaż

Przed

Po

Filtry

Przed

Po

Przed

Po

Retusz

Fotografia analogowa i cyfrowa

FOTOGRAFIA  ANALOGOWA   I   CYFROWA 💛

Fotografia analogowa- oparta na chemii światłoczułych związków srebra. Dzieli się na fotografię monochromatyczną i fotografię barwną. Materiały fotograficzne dzieliły się na dwa rodzaje: pierwsze służyły do utrwalenia obrazu w aparacie i produkowane były w postaci klisz ciętych (do aparatów wielkoformatowych –fotografia wielkoformatowa), błon (filmów) perforowanych (do aparatów małoobrazkowych), błon zwojowych najczęściej o szerokości 60 mm (do aparatów średnioformatowych). Obraz zapisany na kliszach przenoszony był na papiery o różnych formatach.

Fotografia cyfrowa- fotografia polegająca na zachowaniu wybranego kadru w postaci cyfrowej, a nie, jak w fotografii tradycyjnej, na utrwaleniu go na chemicznym nośniku światłoczułym. Do wykonywania zdjęć, w odróżnieniu od fotografii tradycyjnej (nazywanej nieprawidłowo analogową), gdzie stosuje się klasyczny aparat fotograficzny, służy sprzęt o odmiennej konstrukcji, a mianowicie cyfrowy aparat fotograficzny

Camera obscura- prosty przyrząd optyczny pozwalający uzyskać rzeczywisty obraz. Pierwowzór aparatu fotograficznego Camera obscura bywa nazywana również ciemnią optyczną lub kamerą otworkową. 

Budowa- Urządzenie to zbudowane jest z poczernionego wewnątrz pudełka (dla zredukowania odbić światła). Na jednej ściance znajduje się niewielki otwór (średnicy 0,3–1 milimetra zależnie od wielkości kamery) spełniający rolę obiektywu, a na drugiej matowa szyba (matówka) lub kalka techniczna. Promienie światła wpadające przez otwór tworzą na matówce odwrócony i pomniejszony (lub powiększony) obraz. Wstawiając w miejsce matówki kliszę fotograficzną można otrzymać zdjęcie. Obraz otrzymany za pomocą camera obscura posiada następujące cechy: miękkość, łagodne kontrasty, rozmycie, nieskończoną głębię ostrości oraz zupełny brak dystorsji, a wykonany na materiale barwnym – pastelową kolorystykę. Z uwagi na te cechy obrazu camera obscura bywa do dzisiaj wykorzystywana w fotografii artystycznej. 

Budowa aparatu

Ciemnia fotograficzna- miejsce służące do obróbki chemicznej materiałów fotograficznych: negatywów, pozytywów, zwanych inaczej odbitką, i diapozytywów w procesie wywołania tych materiałów w fotografii tradycyjnej. W ciemni wywoływane są także duże klisze fotograficzne używane m.in. w fotografii rentgenowskiej. 

Sprzęt znajdujący się w ciemni fotograficznej:

• powiększalnik
• kuweta
• koreks
• maskownica
• zegar ciemniowy
• suszarka fotograficzna

Środki chemiczne:

• wywoływacz pozytywowy
• wywoływacz negatywowy
• utrwalacz
• przerywacz
• zmiękczacz
• osłabiacz

Oko-   receptorowy narząd zmysłu wzroku. Najprostsze oko ma tylko zdolność wykrywania pewnego zakresu promieniowania elektromagnetycznego; bardziej skomplikowane jest w stanie dostarczyć informacji o kierunku padania światła, jego intensywności oraz kształtach obiektów

Budowa oka:

Krótkowidz- widzi ostro tylko tylko bliskie przedmioty ponieważ jego soczewka zbyt mocno załamuje światło lub gałka oczna jest za długa. Dlatego ostre obrazy powstają przed siatkówką.  Aby skorygować taką wadę wzroku stosuje się okulary z soczewkami rozpraszającymi. Powoduje to zwiększenie ogniskowej i promienie skupiają się na siatkówce.

Dalekowidz- widzi lepiej przedmioty oddalone niż te, które znajdują się zaraz przed nim, tacy ludzie mają problemy z odczytaniem gazety bez okularów, wda spowodowana jest skupieniem promieni za siatkówką oka zamiast na niej.

Matryce CMOS-  układ wielu elementów światłoczułych wykonany w technologii CMOS

Zastosowanie- Matryce CMOS występują w wielu urządzeniach takich jak kamery internetowe, kompaktowe aparaty cyfrowe, lustrzanki cyfrowe (ang. DSLR, Digital Single Lens Reflex Camera), elementy kontrolne w automatyzacji produkcji, cyfrowe aparaty rentgenowskie i w wielu innych miejscach. Matryce CMOS możemy spotkać w aparatach różnych klas od najprostszych do najbardziej zaawansowanych. Znajdują one zastosowanie we wszystkich modelach lustrzanek cyfrowych firmy Canon (seria EOS). Wyjątek stanowi model EOS 1D z 2001 roku, w którym zastosowano matrycę CCD. Od 2006 roku matryce tego typu wykorzystywane są w aparatach DSLR także przez firmę Nikon, a od 2008 roku przez firmę Pentax

.

Działanie aparatu cyfrowego- Układ optyczny tworzy obraz na przetworniku fotoelektrycznym (CCD, CMOS), a współpracujący z nim układ elektroniczny odczytuje informacje o tym obrazie i przetwarza na postać cyfrową w układzie zwanym przetwornikiem analogowo-cyfrowym. Dane w postaci cyfrowej są zapisywane w plikach danych, w jednym z formatów zapisu obrazu – zazwyczaj JPEG (kompresja stratna), TIFF (kompresja bezstratna) lub RAW (pełna informacja z matrycy aparatu) – w cyfrowej pamięci aparatu (półprzewodnikowej, na miniaturowym dysku magnetycznym bądź optycznym) albo przesyłane bezpośrednio do komputera. Najczęściej wykorzystywanymi pamięciami w aparatach cyfrowych są pamięci typu flash w postaci kart.

Typy plików graficznych:

Używające kompresji stratnej:

• JPEG (Joint Photographic Experts Group) – niewątpliwie najpopularniejszy format plików graficznych z kompresją stratną; używany zarówno w sieci internet (obsługiwany przez prawie wszystkie przeglądarki), jak i w aparatach cyfrowych
• JPS (JPG Stereo) – najpopularniejszy format prezentacji obrazów stereoskopowych, obrazy dla prawego i lewego oka zapisane są obok siebie
• JPEG 2000 – nowsza wersja formatu JPEG, oferująca lepszą kompresję,
• DjVu – format stworzony do przechowywania zeskanowanych dokumentów w formie elektronicznej,
• TIFF (Tagged Image File Format) – popularny format plików graficznych udostępniający wiele rodzajów kompresji (zarówno stratnej, jak i bezstratnej) oraz umożliwiający przechowywanie kanału alfa

Używające kompresji bezstratnej:

• TIFF – patrz wyżej,
• PNG (Portable Network Graphics) – popularny format grafiki (szczególnie internetowej); obsługiwany przez większość przeglądarek WWW; obsługuje kanał alfa,
• GIF (Graphics Interchange Format) – popularny format grafiki (szczególnie internetowej); obsługiwany przez prawie wszystkie przeglądarki WWW; może przechowywać wiele obrazków w jednym pliku tworząc z nich animację; obsługuje przeźroczystość monochromatyczną (pełna przeźroczystość lub wcale),
• BMP – oferuje zapis z kompresją RLE lub bez kompresji (powszechniejszy), wykorzystywany m.in. przez program MS Paint
• FLIF – format zapisu grafiki rastrowej oferujący kompresję bezstratną, pliki w tym formacie są znacznie mniejsze w porównaniu z plikami w formatach PNG, JPEG, BPG, czy WebP, prace nad formatem nie zostały jeszcze ukończone.

Bez kompresji:

• XCF (eXperimental Computing Facility) – mapa bitowa programu GIMP; może przechowywać wiele warstw,
• XPM – format zapisu plików przy pomocy znaków ASCII,
• PSD – mapa bitowa programu Adobe Photoshop; może przechowywać wiele warstw.